Naar Banlung

Van Don det naar Banlung

De reis naar Banlung vanuit Don det was op zn zachtst gezegd.. lang.

Om 11 uur hadden we de boot naar het vaste land, vanuit daar zouden we de bus pakken.

De boot ging midden op de Mekong stuk waardoor we op een van de eilandjes moesten aanmeren om over te stappen (met alle bagage) op een andere boot (van een man die toevallig langs vaarde en wilde helpen).

Nadat we aan land waren gekomen werden we in een minibus gestopt (met meer mensen dan zitplaatsen) naar de grens met Cambodja.
Daar kregen we van Laos de vertrek stempels en konden we doorlopen voor een Cambodjaans visa. Aangekomen bij de Cambodjaanse grens probeerden ze ons een “health check” op te dringen. Er stonden al verschillende toeristen voor in de rij. Voorbereid als we waren wisten we dat dit niet noodzakelijk was maar een toeristtrap. Dit mag dan wel een tourist trap zijn, maar zie er maar eens langs te komen.. ik probeerde het drie keer en elke keer werd de immigratie ambtenaar boos. Frank stond inmiddels bij de groep toeristen in de rij maar ik weigerde en het lukte me ook niet om de hele groep ervan te overtuigen achter me aan te lopen omdat het niet nodig was. Nu heb ik in Nederland natuurlijk de nodige ervaring met boze immigratierecht ambtenaren dus de vierde poging lukte uiteindelijk; had ik ons weer even 2 dollar bespaard (het ging meer om het principe).

Na de grens (uiteraard werden we zonder health check binnen gelaten), moesten we helaas twee uur wachten voor we zouden vertrekken. Nadat we allemaal in de bus zaten (ook hier weer meer passagiers dan stoelen) reden we naar strung Treng (of zoiets) waar we zouden overstappen. We waren samen met nog 2 Nederlanders die ook naar Banlung gingen, de rest van de bus ging naar Pnhom Phen of Siem Reap.

We werden in een tuktuk gezet en we reden naar een Chinese Cambodjaan (of Cambodjaanse Chinees) die ook busjes had rijden en hij had een busje die met 40 min uit Siem Reap zou aankomen en ons mee zou nemen naar Banlung. Deze man had een hoop verkooppraatjes; de voornaamste was dat hij wél (in tegenstelling tot andere Cambodjanen/Mensen uit Laos) op tijd reed en de tijd ook correct inschatte. Niet dus.. na ruim twee uur kwam het busje pas aan. Eenmaal in de bus ging de chauffeur na 20 min onderweg te zijn eten waardoor we weer een half uur moesten wachten. Tenslotte moest de band van de bus worden opgepompt want die was lek of zacht.

Na een reis van 10 uur kwamen we eindelijk aan bij het guesthouse in Banlung, op het busstation konden we namelijk snel twee moto’s (scootertaxi waarbij je achterop de scooter wordt vervoerd) regelen.
We werden hartelijk ontvangen door de inmiddels ongerust geworden host en ze hadden zelfs de keuken nog voor ons opengehouden. Na een korte douche en een heerlijke maaltijd zijn we gaan slapen.

Gisteren hebben we een scooter gehuurd en zijn we eerst naar een waterval gereden en daarna naar het vulkanische Boeung yeak laom meer, in de jungle een prachtig perfect rond meer; een 4000 jaar oude krater van 750 bij 750 meter en 48 meter diep. Je kon daarin zwemmen en het water was heerlijk, niet koud maar wel verfrissend, de omgeving prachtig. Er zwommen ook allemaal garnaaltjes in die op je gingen lopen als ik op de trap van de houten steiger zat; super grappig!

Vandaag gingen we een trekking door de jungle doen van een dag. Ik had gevraagd om een “easy trekking” want; ik ben lui en bang voor alles dat beweegt daar (voornamelijk vogelspinnen). We hadden de easy route maar dan wel eentje die normaliter verspreid wordt over twee dagen; in een dag is ie niet easy kan ik je vertellen! Ik ben gevallen, uitgegleden, gestoken, gestruikeld, heb voor het eerst in Mn leven een blaar (waar ik nog 3 uur mee moest klimmen) en het was zo intensief dat ik bijna wilde opgeven maar we hebben het gehaald. Frank is gelukkig een stuk fitter al vond hij het ook pittig. Ik heb gezegd dat ik nooit meer in de jungle ga hiken maar volgens mij zei ik dat de vorige keer ook..

Morgen vertrekken we naar Siem Reap, daar zijn we al eerder geweest en ik kijk er naar uit om weer terug te gaan. Cambodja heeft nog steeds iets speciaals, ik ben heel blij weer terug te zijn, van de landen die we hebben gehad deze vakantie staat deze denk ik opnieuw bovenaan!

Omdat Siem Reap al bekend terrein is en we daar - naast het bekijken van de Angkor tempels - vooral relaxen is dit het laatste verslag.

Tot thuis!